Παρέμβαση του Μ. Κύρκου στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο για το προσφυγικό (15/9/2016):
Πρέπει να ξεκινήσω συγχαίροντας την κα Κέλερ για την άριστη συνεργασία που είχαμε.
Η σημερινή συζήτηση δίνει την ευκαιρία να κάνουμε έναν απολογισμό της ευρωπαϊκής πολιτικής στο προσφυγικό.
Τον Μάιο του 2015 δεσμευτήκαμε για την μετακίνηση 22.000 προσφύγων από τις εστίες πολέμων, στην Ευρώπη. Εγκαταστήσαμε μόνο 8.000. Τον Σεπτέμβριο του 2015 δεσμευτήκαμε για την μετακίνηση 160.000 προσφύγων από τις χώρες πρώτες γραμμής, Ελλάδα και Ιταλία. Αλλά μετεγκαταστήσαμε μόνο 5.000.
Καταλαβαίνετε ότι αν ήμασταν μια εμπορική εταιρία, θα είχαν απολυθεί όλοι οι υπεύθυνοι σχεδιασμού και υλοποίησης. Όμως είμαστε αυτοί που κρατούν τις τύχες ανθρώπων στα χέρια μας.
Τί συμβαίνει λοιπόν; Γιατί η Επιτροπή και το Συμβούλιο σχεδιάζουν, αλλά τα Κράτη Μέλη δεν υλοποιούν;
Σήμερα ο Πρόεδρος Γιούνκερ μας τόνισε πως η αλληλεγγύη δεν επιβάλλεται. Βγαίνει από την καρδιά. Ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Αν μιλούσαμε για το σύμφωνο σταθερότητας ή τις εθνικές επιδοτήσεις, θα είχε την ίδια χαλαρή άποψη;
Για να μην τον αδικήσω όμως, έφερε ως απόδειξη της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης τις επενδύσεις των Ευρωπαϊκών ταμείων στις διάφορες χώρες. Θα συμφωνήσω απόλυτα στο ισοζύγιο που προτείνει: "Όχι αλληλεγγύη - όχι επενδύσεις".
Κι αν στην αρχή είχαμε δικαίως την δικαιολογία ότι η Ελλάδα δεν συνεργάζεται, τώρα πια ούτε αυτό υπάρχει. Όλοι οι πρόσφυγες έχουν καταγραφεί. Τα στοιχεία επεξεργάζονται και ήδη 7.751 άνθρωποι περιμένουν με τις βαλίτσες και τα χαρτιά στα χέρια την μετεγκατάσταση, αλλά η Ευρωπαϊκή Πόρτα δεν ανοίγει. Και η Κομισιόν μας ζητάει σήμερα επιπλέον οι πρόσφυγες που μετεγκαθίστανται από τις ζώνες πολέμου στα διάφορα κράτη κάτω από ιδιαίτερα σχήματα, ανθρωπιστική βίζα, εργασιακή βίζα, να θεωρηθεί ότι καλύπτουν τις υποχρεώσεις προς τα κράτη πρώτης γραμμής - Ελλάδα και Ιταλία. Να αφήσουν δηλαδή όσους είναι ήδη στην Ευρώπη, να ξεχειμωνιάσουν στην Ελλάδα της κρίσης και στην Ιταλία.
Περιγράφουμε την ήττα της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης. Τον θρίαμβο των εθνικών πολιτικών εις βάρος της κοινής μας αντιμετώπισης. Την ήττα αυτή, την βλέπουμε ακόμα πιο καθαρά, στα μάτια 7.751 ανθρώπων που περιμένουν δυστυχώς χωρίς ανταπόκριση.
